ریشه در باد

خودتون و ناراحت نکنید و فکر اولین فرصت واسه دیدنشون باشید. :)

جدای از شوخی به مرگ چرا فکر میکنید حالا. بعد مرگ دیگه دور از جونتون شما وجود ندارید که بخواد براتون مهم باشه کسی هست یا نه ضمن اینکه من اصلا قبول ندارم از دل برود هرآنکه از دیده برفت رو!. شما برای عزیزانتون همیشه عزیزید حتی اگر جلوی چشم نباشید. مثلا میتونید منکر این بشید که مادرتون هرلحظه به یاد شماست؟ پس به فکر مرگ نباشید که اونموقع آدم زیاده و شما دیگه نیستی ...به جای این فکرا حال رو دریابید. و در زنده بودن فکری باید کرد.مرگ چه اهمیتی داره کسی باشه یا نباشه وقتی آدمی اونقدر دستش از دنیا کوتاهه که فقط به فکر اعمالشه. الان که هستید و برای دل خودتون با جوامع بشری آشتی کنید:)) و از این انزوا و عزلت بیاین بیرون که چیزی جز افسردگی و خمودگی به همراه نداره. دور از جون مامانتون و همه ی مادر پدرها شما یا من یا همه میدونیم چندسال دیگه مادر داریم پدر داریم؟ حالا که هستن پیششون باشید و از بودن باهاشون  لذت ببرید. همیشه ادمی زمانی به خودش میاد که دیگه خیلی از دارایی هاشو از دست داده. خانواده بالاترین دارایی آدمه. دوستای مجازی و تلگرامی و اینستایی و توییتری و وبلاگی فقط توو همون دنیای مجازی هستن. کمی از دنیای اونا بیاین بیرون در اولین تعطیلات برید مشهد و زندگی رو از یه دریچه دیگه بببنید. تازشم مادر و خواهر شما دل ندارن شمارو ببینن؟ والا به خدا من خوابگاهی بودم و توو یه شهر دیگه هرهفته برمیگشتم شهرمون از دلتنگی. مامانتون گناه داره خب. تعطیلات بعدی من منتظرم شما در مشهد بعد دیدار خانواده از حرم امام رضا پست بذارید واسه منم مدیونید دعا نکنید:دی

داداش بنظرم بهتره بری دیدنشون، اونا هم دلشون برات تنگ شده

من خودم کسیم که روز خاکسپاری پدرم با یکی از فامیل دعوا کردم که مسخره تا وقتی زنده بود چرا نیومدی و سر یه موضوع مزخرف چندین سال قهر بودی در حالی که اون حتی مریض شدی اومد پیشت و تو اصلا با یه نفر دیگه بحثت شده بود ولی تو حالا بعد این همه سال اومدی مردنشو ببینی؟ ولی جای تمام این حرفا بهش گفتم چرا حالا اومدی؟

نتیجه میگیریم که... خودت نتیجه بگیر دیگه و دیگه از این حرفا نزن .