دیگه داره این نصیحتا و توصیه هایی که بابت زندگیم می شم عصبیم می کنه.
اول اینکه سن من از اکثرتون بیشتره و به خاطر سبک زندگیم و اینکه تا الان توی چند نقطه ی ایران با آدمای مختلف زندگی کردم کلی پیرهن بیشتر پاره کردم و تجربه م بیشتره...
دوم هم شرایطم یه جوری خاصه که نمی تونید درکش کنید. منم سختمه ریز جزییاتش رو بگم...
و آخر هم اینکه به خدا خودم کلی دارم تلاش می کنم بهتر بشه. به هر چی فک کردم متوسل شدم ولی خب مشکلم هنوزم به گمانم این خلا رفاقتای دنیای واقعیه و روابط به اجبار محدودم. این درست شه باقیش حله. ولی خب دوستام پخش شدن توی کل کشور یا ازدواج کردن و با مجردا نمی گردن. مجازیا هم که فقط مونده التماسشون رو کنم ببینیم هم رو 😐
همین! با عرض پوزش به دلیل عدم رعایت نیم فاصله چون با گوشی تایپیدم پست رو. بماند که فردا شیش و نیم باید اداره باشم با قانون مسخره ای که توی شهر ما کاربرد نداره. چون اصلا توی ادارات وسایل سرمایشی استفاده نمی شه.😐😐😐😐😐😐😐😐
