میون کلی کار که برنامه ریختم توی این روز جمعه انجامشون بدم و هیچ پیشرفتی نداشتند. از گزارش کارهای اداره گرفته تا تمیز کردن خونه با توجه به پست قبلیم و چه و چه و چه.
بی خیال همه چی شدم و با یک پاکت شیر رفتم توی تراسی که ناجوانمردانه سرد بود هواش. زل زدم به ماشین‌هایی که داشتن از سفر شمال آخرهفته‌ای‌شون برمی‌گشتن به سمت پایتخت و مایوسانه، عینهو یه بازنده که شیشه‌ی مشروبش رو هی می‌ده بالا پاکت شیرم رو تموم کردم....
خونه‌م عین سگ‌دونی شده. کاش مانیکای سریال فریندز جزو دوستام بود و می اومد یه تمیزکاری کلی می‌کرد اینجا رو!
باید بگم همیشه از دیدن خونه مجردیای به هم ریخته تعجب می کردم. خصوصا من که خیلی قائل به مرتب بودن و تمیزی هستم. تا چند ماه هم خونه‌م خوب بود ولی خب از یه تایمی دیگه ول دادم... که زندگی رو ول دادم نه فقط خونه رو...
خب دوتا شعری که امروز براتون خوندم و می‌گذارم، اولیش رو با زبون کنایی و غیرمستقیم در وصف اونایی گفتم که همیشه انتقاد می‌کنن و ایراد می‌گیرن به بقیه خصوصا به مسائل کلان جامعه در حالی که از مدیریت زندگی خودشون ناتوان اند و دومیش هم که شرحی نداره و حدیث این روزای منه.
شعرها از خودم
موسیقی : walking in the air دانلود
...
امروز که کلیپ گزارش از بستگان سرنشینان اون نفتکش سوخته رو دیدم. خیلی منقلب شدم و هنوزم حالم بده... اون قدر که نمی‌دونم در وصفش چی بگم...
فقط به یاد اون عزیزان ترانه‌ای که علی لهراسبی برای تیتراژ سریال دریایی‌ها خونده بود رو می‌گذارم براتون...
بعدا نوشت: جای اون سه نقطه‌ی اول متن یه نوشته‌ی طولانی بود که حس کردم گزافه گوییه برای این پست. حذفش کردم. شاید یه موقع دیگه و سر وقت مناسبش بنویسم.
از پست‌های صوتی قدیم 04 :
شعر از خودم...
موسیقی : Together We Will Live Forever از فیلم "چشمه" دانلود